Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Πλάκα μας κάνεις..


Λοιπόν το είδαμε κι αυτό. Τη βδομάδα που μας πέρασε τα περίφημα spread για την Ελλάδα φτάσανε τις 3200 μονάδες. Το γεγονός με πρόλαβε στο σπίτι του ΔέλταΜι οπού παρακολουθούσαμε ειδήσεις στην τηλεόραση μαζί με το φίλο μας το Χρήστο. Τα σχόλια δεν άργησαν να έρθουν.

Κατ' αρχήν 3200 μονάδες και τρείς το λάδι τρείς το ξύδι συν τα “έξοδα φακέλου” μας κάνει μάνι μάνι 35% τόκο. Με τριανταπέτε τοις εκατό δε δανείζει ούτε η Καμόρα. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να δανειζόμαστε κατ' ευθείαν από την Καμόρα, που είναι και αίμα μας βρε παιδί μου, με χαμηλότερο επιτόκιο και καλύτερες εγγυήσεις? Γιατί αν στο κάτω κάτω ζούμε σ' ένα κράτος που λειτουργεί με όρους μαφίας και κατσαπλιάδικες τακτικές “φορολογικών περαιώσεων”, απειλών διακοπής ηλεκτροδότησης και αντίπερα οφειλέτες εκατομυρίων συζύγους βουλευτών, κουμπάρους, αγαπούληδες πάσης φύσεως νόμιμους και ηθικούς, τουλάχιστον να μην κοροϊδευόμαστε κι όλας. Γιατί άμα έχεις κράτος λέγεσαι πολίτης και υποτίθεται πως ισχύουν κάποιοι κανόνες, άμα έχεις μαφία ισχύουν άλλοι κανόνες στο παιχνίδι και λέγεσαι Τζο Μπονάνο. Δε μπορεί να έχεις το ένα ή το άλλο κατά πως σε συμφέρει. Να ξέρουμε κι εμείς τι να κάνουμε δηλαδή, να κατεβαίνω σε πορείες ή να πιάσω τη λίστα μου και το ρόπαλο?

Κατά δεύτερον, αν είχαμε μια κυβέρνηση με χιούμορ θα λέγαμε ΝΑΙ, δανειζόμαστε με τριανταπέντε τοις εκατό. Να δανειστούμε και να ψωνίσουμε όπλα. Θέλουμε ένα αεροπλανοφόρο ΤΩΡΑ και γράφτο, δε θα τα πάρεις ποτέ. Να γελάσει κι ο κάθε πικραμένος πυγμαίος στην έρημο Καλαχάρι.

Δηλαδή κύριε χρηματιστά δε μπορείτε να μου λέτε οτι για να με δανείσετε θέλετε τριανταπέντε τοις εκατό κι εγώ να κάθομαι να σας ακούω. Γιατί σ' εσάς δεν κοστίζει τίποτα να ξεφουρνίζετε νούμερα, εμένα όμως μου κοστίζει.


Πάω να φάω γιαούρτι ν' ασπρίσω.
Ο Καζαμπούμπου..

Ζαλισμένα Έθνη


Δεν ξέρω αν ζούμε μια τεράστια χρηματοπιστωτική κρίση, δεν ξέρω αν το λένε οικονομικό κραχ, δεν ξέρω αν είναι ο πρώτος official Παγκόσμιος Οικονομικός Πόλεμος, δεν ξέρω αν είναι μάχη τάξεων και πολιτισμών. Δεν ξέρω.
Το μόνο σίγουρο με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, είναι ότι όλοι μοιραζόμαστε μια κοινή απορία η οποία συμπυκνώνεται σε τρεις λατινικούς χαρακτήρες: WTF???
Τέτοιο ψυχολογικο-πολιτισμικό κοκομπλόκο πρέπει να έχει να φάει η ανθρωπότητα από τότε που φόραγε αρκουδοτόμαρα και ένας από δαύτους έτριψε δύο τσακμακόπετρες ανακαλύπτοντας στην ουσία το πρώτο μπάρμπεκιου.
Αν ήμουν cartoon θα περπατούσα και θα είχα γύρω μου διαρκώς τεράστια ζωγραφισμένα ερωτηματικά.
Δεν μου λες ρε παλικάρι εσύ που φαίνεται πως η κούτρα σου δουλεύει και ο νους σου πολλά κατεβάζει, μήπως και έχεις καταλάβει τι συμβαίνει στον πλανήτη?

Και ναι, λέω πλανήτη. Όχι τι γίνεται εδώ στην Ελλάδα. Αυτό το ξέρουμε. Όποιος μπορεί να ξεχωρίσει δύο γαϊδουριών άχυρα οφείλει να έχει καταλάβει ότι τη βλάβη του συστήματος δεν είναι αποκλειστικά προνόμιο της χώρας μας. Κάθε Ευρωπαϊκή κρατική οντότητα έχει σκουπίδια κάτω από το χαλί που κρύβει από την πεθερά, και μερικούς σκελετούς στην ντουλάπα.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι κανένας στην Ε.Ε. δεν έχει δικαίωμα να κουνά το δάχτυλο στον άλλο σαν καθηγητάκος. Η Ευρωζώνη συμπεριφέρεται αυτοκαταστροφικά, κάθε τι που παρουσιάζεται ως «λύση» (μηχανισμοί στήριξης, μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, κουρέματα, ντεκαπάζ) είναι ή ημίμετρο ή ακόμα ένα χτύπημα στα ίδια της τα πόδια. Σαν το μόνο που τη νοιάζει, είναι να αυτοκαταστραφεί το συντομότερο. Αν η Ευρώπη ήταν άνθρωπος θα είχε σίγουρα χαρακτηριστεί μανιοκαταθλιπτική με αυτοκτονικές τάσεις, και θα την είχαν με ζακέτα που κουμπώνει ανάποδα.
Από την άλλη οι Γιάνκηδες δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση. Το ψυχολογικό όριο του 100% του ΑΕΠ στο δημόσιο χρέος είναι ίσως ένα σημείο που μπορεί να οδηγεί σε μεγάλη τσουλήθρα, από αυτές που έχουν στα water parks. Μόνο που για αυτούς η πισίνα δεν έχει νερό.  

Αφού δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει, ας ρίξω τουλάχιστον λίγες ευθύνες να ξεσπάσω.
Ποιος πούστης φταίει για ότι συμβαίνει?
Μονολεκτικές απαντήσεις του τύπου : φταίνε οι Αμερικανοί, οι Οβραίοι, οι Παοκτζήδες, το Γκλόμπαλ Γουόρμινγκ, είναι μόνο για άτομα ανάξια λόγου (συνήθως ψηφοφόρους ΛΑ.Ο.Σ.) και γενικώς για παντελώς άμπαλους.
Δεν ζητάω πολλά, λεπτομέρειες κτλ, δύο-τρία πραγματάκια για να έχω μια ιδέα τι μου γίνεται.

Πρόκειται για παγκόσμια συνωμοσία? Ok. Ο στόχος ποιος είναι? Κάθε μέρα μου έρχονται τουλάχιστον 5 καινούρια συνομωσιολογικά σενάρια στο μυαλό. Προχθές που είχα φάει κάπως βαριά σκέφτηκα ένα τόσο μπουρδουκλωμένο σχέδιο που με έπιασε πονοκέφαλος. 
Είναι μια μάχη για τις επόμενες αγορές ενέργειας? Πρόκειται για μεταφορά του οικονομικού κέντρου στις αναπτυσσόμενες χώρες? Μήπως είναι σχέδιο για να αλλάξει χέρια το χρηματοπιστωτικό σύστημα? Μήπως φταίνε οι Εξωγήινοι?

Τελικά ο κόσμος ελέγχεται από λέσχες και λομπίστες?
Αν πράγματι έχουμε να κάνουμε με κάποια κέντρα εξουσίας, τότε περιπλέκονται τα πράγματα. Βλέπεις οι Μασόνοι (μαζί με αυτούς που απλά το παίζουν μασόνοι για το marketing) είναι τόσοι πολλοί που το μόνο που δεν μπορώ να κάνω είναι να μαντέψω τα στρατόπεδα. Για να το κάνω πιο λιανά: ποιος τσακώνεται με ποιόν? Στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ξέραμε χοντρικά ότι πολεμάνε αυτοί με εκείνους. Τώρα ποιοι είναι οι αντίπαλοι? Ο Σόρος με τον Μπάφετ εναντίων του τύπου που κάπνιζε Lucky Strike στα X-Files? Ακόμα και αν όντως έχουμε να κάνουμε με έναν παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, γιατί διαλύουν τη μεσαία τάξη? Αυτοί δεν είναι οι καταναλωτές που κάνουν τους λομπίστες ζάμπλουτους?

Μήπως απλά ζούμε απλά το τέλος του υπαρκτού καπιταλισμού?
Αυτό θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος ως το πλέον θλιβερό σενάριο αφού θα σήμαινει πως δεν μας μανιπιουλάρησε κανένα κέντρο εξουσίας, ούτε μας ψέκαζαν με κάτι τόσο καιρό. Απλά είμαστε Γ.Τ.Π.Κ. οι άνθρωποι ως είδος και χαλάμε το δεύτερο σε σειρά οικονομικο-πολιτικό-ταξικό σύστημα. Θλιβερό για όλους εκτός από τους κομουνιστές οι οποίοι επιτέλους θα γελάσουν με την ψυχή τους αφού πλέον, δεν θα είναι οι μόνοι που κάθονται στον πάγκο που γράφει “EPIC FAIL”.

Μπορεί να μην έχω καταλάβει ακόμα τι ακριβώς παίζεται, είμαι όμως βέβαιος για ένα πράγμα: είναι η καλύτερη ευκαιρία να το πάμε από εδώ και πέρα όπου θέλουμε εμείς. Και όταν λέω «εμείς» εννοώ όλους τους ανθρώπους που δεν αντέχουν άλλο, ενεργοποιούνται και συνειδητά θέλουν αλλαγές σε όλο αυτό το μέρος της Γης που λέμε «Δυτικός Κόσμος». Και αν τότε γίνει το θαύμα και αποκτήσουμε συλλογική συνείδηση μπορούν να γίνουν πολλά.
Μην ξεχνάς όμως το βασικό: δεν ζητάμε να βελτιωθούν τα πράγματα. Ζητάμε να αλλάξουν εντελώς.

ΔελταΜι

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

ΕΥΡΩ ΤΩΝ ΚΑΡΤΕΛ ή ΕΥΡΩ ΤΩΝ ΛΑΩΝ;


Το ευρώ θα μπορούσε, σήμερα, να είναι αυτό που οραματίστηκαν όσοι, μεταξύ των εμνευστών του, υπήρξαν -κάποτε- ιδεαλιστές. Τελικά, κατέληξε να είναι το εργαλείο των Νεοταξικών λαμογιών που οραματίζονται τον στραγγαλισμό των κοινωνιών και των ευτελισμό των ηθικών και υλικών αξιών προκειμένου να λεηλατήσουν εναν ολόκληρο κόσμο για ενα κομματι ψωμί.
Η μεγάλη αξία του ευρώ -αλλά και η ωρολογιακή βόμβα (ενάντια στους λαούς) πού ενσωματώθηκε σε αυτό- είναι η ιδρυτική απόφαση της δημιουργίας του: «Δεν θα τυπώσουμε αλλο νόμισμα, ακόμα κι αν αυτό αρχίσει να εκλείπει απο την αγορά»... Μια απόφαση που λειτούργησε ως πανίσχυρο ανάχωμα ενάντια στον πληθωρισμό αλλα, ταυτόχρονα, μετέτρεψε το ευρώ σε περιζήτητο νόμισμα «αποταμίευσης» - με άμεση συνέπεια τη σταδιακή εξαφάνισή του από την αγορά. Μια εξαφάνιση που δημιουργεί διαρκώς αυξανόμενη ελλειψη ρευστότητας μέσα στην ευρωζώνη και, συνακόλουθα, την εκτόξευση της ανεργίας στα ύψη. (Η οποία ανεργία έχει ήδη αρχίσει να μαστίζει ακόμα και τη Γερμανία, οσο κι αν τα ξεπουλημένα ΜΜΕ δεν κανουν αναφορά...)
Ποιοί είναι αυτοί που «εξαφανίζουν» το ευρώ απο την αγορά;
Πρώτοι, φυσικά, είναι οι χώρες εκείνες που εξάγουν αφειδώς προϊόντα στην Ευρώπη χωρίς να κανουν αντίστοιχες εισαγωγές από αυτή. Η Κίνα, ας πούμε. Η οποία Κίνα, ας μην ξεχνάμε, δεν ανήκει στους Κινέζους αλλά στα «κοσμοπολίτικα» Νεοταξικά λαμόγια που αποφάσισαν αν επεδύσουν σε αυτή (πριν απο 20 χρόνια) όταν, πλέον, είχαν ολοκληρώσει το «στραγγισμα» της Αμερικής και ετοιμάζονταν να την πετάξουν στα σκουπίδια σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
(Ανάμεσα σε αυτούς που ήθελαν να «παίξουν» με το ευρώ ήταν και ο Σαντάμ - ο οποίος ετοιμαζόταν να αρχίσει να πουλάει τα πετρέλαια του Ιρακ σε ευρώ (και όχι σε δολλαρια, όπως ισχυει διαχρονικά). Εξ ού και ο δεύτερος πόλεμος κατά του Ιράκ, η διάλυση των υποδομών του και η εξόντωση της ηγεσίας εκείνης που ήθελε να μπεί στο «κόλπο του ευρώ», παρεμβαλλόμενη ανάμεσα στους τραπεζίτες εκείνους που είχαν το αποκλειστικό προνόμιο της χειραγώγησης της ισοτιμίας του ευρώ, ως προς το δολάριο...)
Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν, σήμερα, ένα «πανίσχυρο» ευρώ και απαγορεύουν ρητά το τύπωμα νέων ποσοτήτων χρήματος;
Η προφανής απάντηση είναι «αυτοί που το κατέχουν και θέλουν να το πουλάνε όσο το δυνατόν ακριβότερα». Οι Διεθνείς Δανειστές, δηλαδή – οι κατεχοχήν υπαίτιοι για την διάδοση της δυστυχίας στον πλανήτη.
Εδώ ομως πρέπει να προσέξουμε μια σημαντική λεπτομέρεια. Όσο η Ευρώπη θα δανείζεται το νόμισμά της από τις «Μιαρές Αγορές» (και δεν θα τυπώνει αυτό που της χρειάζεται), τόσο αυτο θα εξαφανίζεται - καθώς επιστρέφεται στον αρχικό κατόχό του, με τόκο, σε ένα συνεχές, αυτοενισχυόμενο σπιράλ. Άρα το πρόβλημα θα διογκώνεται συνεχώς, μεχρις ολικής εξαφάνισης της ρευστότητας απο την ευρωπαϊκή αγορά.
Για να γίνει πιό κατανοητό το πρόβλημα, ας φανταστούμε οτι γυρνάμε στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής της χώρας μας. Κι ας υποθέσουμε οτι η Κατοχική κυβέρνηση έχει προσφέρει στο καρτέλ των μαυραγοριτών (που συχνάζουν στο καφενείο «Το ωραίο Μπίλντεμπεργκ») την εξής υπερεξουσία: Αφού αγοράσουν μία αρχική ποσότητα λαδιού, απο τους παραγωγούς, να απαγορεύσουν την περεταίρω συγκομιδή του ελαιοκάρπου, σε όλη την επικράτεια!
Πόση αξία μπορεί να αποκτήσει αυτό το λάδι που ήδη βρίσκεται στα χέρια των μαυραγοριτών;
Απάντηση: Τόση ώστε να εξαναγκαστούν οι ίδιοι οι ελαιοπαραγωγοί να πουλήσουν ΤΟΥΣ ΕΛΑΙΩΝΕΣ τους, στους μαυραγορίτες, για ένα τενεκέ λάδι! (Άλλωστε, αυτός ήταν εξαρχής ο σκοπός των δοσίλογων...)
Και από αυτό το «κατοχικό» παράδειγμα, ας επιστρεψουμε στη σύγχρονη πραγματικότητα, στην Ευρώπη.
Είναι προφανές οτι η επερχόμενη οικονομική και κοινωνική (μέσω της διωγκούμενης ανεργίας) κατάρρευση της Ευρώπης, θα οφείλεται στην «αφαίμαξη» του νομίσματός της από την πραγματική αγορά. Κάποιοι «μαυραγορίτες του ευρω» το συσσωρεύουν (και το εξαφανίζουν...) προκειμένου η έλλειψή του να ανεβάσει την αξία του. Και για να «ξεκαρφωθούν», μας λενε οτι η έλλειψη του ευρώ, από την ευρωζώνη, οφείλεται στους οικονομικούς μετανάστες οι οποίοι το εμβάζουν στις χώρες τους, για να στηρίξουν τους συγγενείς τους που εμειναν εκει...
Τι θα γινόταν αν αποφάσιζε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να τυπώσει ευρώ και να τα διανείμει στις κυβερνήσεις σε ποσότητα ανάλογη του ΑΕΠ καθε χώρας;
Θα εξαφανιζόταν η τωρινη Τεχνητή Δυστυχία, μονομιάς, σαν να τραβηξε καποιος μια κουρτίνα και άφησε το φως να μπει. Οι χώρες που χρωστάνε θα μπορούσαν να αποπληρώσουν (σε «πληθωριστικα» ευρω) τα δάνειά τους -και να ησυχάσουν, μια κι εξω! Ενώ οι χώρες που έχουν μικρότερο χρέος θα είχαν ενα σημαντικό πλεόνασμα σε ευρώ που θα τους επέτρεπε να ασκήσουν κοινωνική πολιτική που όμοιά της δεν θα είχε ξαναδεί ο κόσμος.
Το ευρώ θα επέστρεφε σε μια πιο «ρεαλιστική» ισοτιμία ως προς το («τεχνητά υποτιμημένο», σήμερα) κινέζικο γουάν και, ακόμα περισσότερο, ως προς το δολάριο. Ας μην ξεχνάμε οτι οταν πρωτοκυκλοφόρησε το ευρω είχε ισοτιμία 0,8 ως προς το δολάριο, πριν φτάσει στο σημερινό «επαχθές» 1,4 – που επιτρέπει στους ευρωπαίους να αγοράζουν φτηνό αμερικάνικο αυτοκίνητο αλλά όχι και να το εξοφλήσουν πριν μείνουν ανεργοι...)
Τα κινέζικα προϊόντα θα γίνονταν, αυτομάτως, ακριβότερα – και η ευρωπαϊκή βιοτεχνία και βιομηχανία θα ανασταίνονταν, σε οτι αφορά τα είδη καθημερινής χρήσης. Και τα ευρωπαϊκά προϊόντα θα κατάκλυζαν ξανα τις αγορές – και ειδικά αυτή των ΗΠΑ, όπου αυτό τον καιρό «υποφέρουν» εξαιτίας του ασθενούς δολαρίου.
Ποιοί ΔΕΝ θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο;
Υπάρχουν δύο κατηγορίες (υπ)ανθρώπων που εμποδίζουν την απαλλαγή των ευρω-λαών απο το τωρινό άχθος.
Η πρώτη κατηγορία είναι οι μαυραγορίτες που εποφθαλμιούν τους ελαιώνες. Τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια απαρτίζονται αποκλειστικά από «διορισμένες» μαριονέττες υπανθρώπων που ανήκουν σε αυτή, την πρώτη κατηγορία.
Η δεύτερη κατηγορία είναι οι Σκοτεινές Δυνάμεις Κατοχής που δημιουργούν νόμους που ευνοούν τους μαυραγορίτες. Οι Δυνάμεις αυτές δεν ενδιαφέρονται για «λάδια και ελαιώνες» - τα προσφέρουν δώρο στα πρόθυμα τσιράκια τους. Εχουν όσους ελαιώνες θέλουν και μοναδικό τους μέλημα είναι η Διάχυση της Δυστυχίας.
Γιατι λοιπόν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν τυπώνει ευρώ, προκειμένου να σωθεί η Ευρώπη από την κατάρρευση; Απάντηση: Επειδή δεν το επιτρέπει η Ντόιτσε Μπανκ, ο κυριώτερος «μέτοχος» της ΕΚΤ.
Δηλαδή, με απλά λόγια, η Γερμανική Τράπεζα είναι αυτή που «απαγορεύει» την αύξηση των εξαγωγών γερμανικών αυτοκινήτων στις ΗΠΑ! Κουφό, ε; Και όμως , τα (ξεπουλημένα) γερμανικά εργατικά συνδικάτα και οι μέτοχοι των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών δεν μπουκάρουν να τα κανουν λαμπόγιαλο αλλά δείχνουν τους «ελληνες» σαν υπαίτιους της ΔΙΚΗΣ τους κρίσης!
(Στην θεατρική παράσταση που παρακολουθούμε, υποτίθεται οτι αυτός που δεν επιτρέπει τύπωμα νεων ευρώ είναι η «υπαλληλίσκος» Μέρκελ την οποία η Ντόιτσε Μπανκ τοποθετησε στην τωρινή θέση της, για να παριστανει την μαριονέττα. Και η οποία Μέρκελ ευνοεί την αποδόμηση της Ευρώπης μέσα από την ανεργία και την εξαθλίωση ενώ διατηρεί «τεχνηέντως» υψηλή την ανεργία στη χώρα της προκειμένου να ενοχοποιεί τους «έλληνες» - ώστε να μην βλεπουν οι συμπατριώτες της τον ρόλο που παίζει).
Φυσικά, η Ντόιτσε Μπανκ (που «διορίζει» την κάθε Μέρκελ και της επιβαλλει τις θελήσεις της) δεν είναι η «τραπεζα της γερμανίας» -όπως πολλοί νομίζουν- αλλα μία ΙΔΙΩΤΙΚΗ τράπεζα στην οποία έχ ει και ένα μερίδιο το γερμανικό κρατος. (Όπως μικρό μερίδιο έχει το ελληνικό κράτος στην ΙΔΙΩΤΙΚΗ «Τράπεζα της Ελλάδος»!)
Ποιός όμως είναι αυτός ο ΑρχιΜασόνος που διοικεί την Ντόιτσε Μπανκ, της οποίας οι αποφάσεις αυτές διογκώνουν την ανεργία και τη δυστυχία μέσα στην ίδια την Γερμανία;
Λέγεται Ιωσήφ Άκερμαν και, όλως συμπτωματικώς, είναι το «εκτελεστικό αφεντικό» της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ! Αυτός είναι που αποφάσισε (σε συμφωνία με τα αφανή αφεντικά του, που κρύβονται στο παρασκήνιο) να παρατείνει την Δυστυχία στην ευρωζώνη, μέχρι νεωτέρας.
Ποιά θα είναι αυτή η «νεωτέρα»; Κατάρρευση των λαών; Αλληλοεξόντωση; Την απάντηση ας μας την δώσουν όσοι «έλληνες» πέρασαν από τις συνεδριάσεις της Μπίλντεμπεργκ και έμαθαν, από πρώτο χέρι, τα σχεδιαζόμενα μελλούμενα των τυχών μας. ‘Οσο κρατούν το στόμα τους κλειστό, είναι συνυπεύθυνοι μαζί με τις Σκοτεινές Δυνάμεις Κατοχής που απεργάζονται τον όλεθρο των λαών . Και μαζι, συνυπεύθυνα και τα κόμματα εκείνα που τους διατηρούν στους κόλπους τους και επωφελούνται από την παρουσία τους...
Μια χώρα σαν την Ελλάδα που δεν (την αφήνουν να) παράγει τίποτε, δεν μπορεί να είναι στο ευρώ, λένε οι υποστηρικτές της επιστροφής στη δραχμή. Ο υπογράφων, όμως,θεωρεί το αντίθετο. Η επιστροφή στη δραχμή, στη λειρετα, στην πεσέτα, είναι φυγομαχία τη στιγμή που αυτό που φοβούνται ο Ακερμαν και τα αφεντικά του είναι η πανευρωπαϊκή εξέργερση για ένα «ευρώ των λαών» και εναντίον του «ευρώ των μαυραγοριτών»...

Διονύσης Χοϊδάς

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Φωνάζει ο κλέφτης


Ζήτω η ενωμένη Ευρώπη. Ποιά?

Τα τελευταία χρόνια είδαμε και ακούσαμε πολλά και θα δούμε και θ' ακούσουμε ακόμα περισσότερα. Μας αποκάλεσαν τεμπέληδες, κλέφτες, ψεύτες μέχρι και ριάλιτι μας κάνανε με τίτλο Go Greek for a week, μας αποκάλεσαν γουρούνια. Η μικρή μας Ελλαδίτσα βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της παγκόσμιας οικονομίας και σίγουρα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης. Όμως γιατί όλος αυτός ο καυγάς?
Η ενωμένη Γερμανία δια στόματος Άγγελας Μέρκελ μας είπε οτι δε μπορεί να μας βοηθήσει γιατί λέει είμαστε αναξιόπιστοι και ανάξιοι ενώ η πολιτική και οικονομική μας διαφθορά έχει ξεπεράσει τις μέχρι τώρα γνωστές κλίμακες και μονάδες μέτρησης. Ο δημόσιος τομέας δε λειτουργεί, η οικονομία μας δεν είναι "ανταγωνιστική", οι Έλληνες προτιμούν το χάος από τη λιτότητα και άλλα τόσα που βαριέμαι να απαρριθμήσω.
Όμως η αναμάρτητη ενωμένη Γερμανία, ή τουλάχιστον η κυβέρνησή της μέχρι σήμερα ή μέχρι τουλάχιστον τη στιγμή που άλλαξε στάση, πλανάτο πλάνην οικτράν? Δε γνώριζε τα περί διαφθοράς όταν Γερμανικές εταιρίες έκαναν πάρτυ σκορπίζοντας τόνους μαύρου πολιτικού χρήματος στη χώρα μας? ThyssenKrupp, HDW, Hochtief, Siemens και όχι μόνο, η καγκελαρία είχε πλήρη άγνοια?
Και φυσικά το ζήτημα δεν αφορά μόνο τη χώρα μας. Η πανίσχυρη Γερμανική οικονομία που αναδύθηκε μέσα από τις στάχτες, της σε χρόνο ρεκόρ, χάρη σε συμμαχικά κεφάλαια και τη σκληρή φθηνή εργασία Ελλήνων, Ιταλών, Τούρκων και άλλων εξαθλιωμένων μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έχει ανάγκη να εξάγει. Εξάγει άρα υφίσταται και δεν εξάγει μόνο πολυτελή αυτοκίνητα αλλά και όπλα, ηλεκτρονικά, κατασκευές και άλλα βαριά προϊόντα. Για να εξάγει όμως, πρέπει να εισάγει κάποιος άλλος και όπως σε κάθε έγκλημα αναζητούμε τους υπεύθυνους πρώτα μεταξύ αυτών που έχουν όφελος. Έτσι και σ' αυτή την περίπτωση ο κύριος ωφελημένος από τη νομισματική ένωση ήταν η Γερμανική οικονομία. Για δύο δεκαετίες τουλάχιστον πραγματοποιούσε τις εξαγωγές της σε δικό της νόμισμα, με δικούς της όρους και γιγαντωνόταν μέρα με τη μέρα χάρη στην καλή πίστη των πελατών και εταίρων της. Όμως ήρθε η μέρα που οι εταίροι έγιναν εταίρες και όταν δεν είχαμε άλλους πόρους να εισάγουμε από καλοί φίλοι και σύμμαχοι γίναμε βάρος. Και καλά η Ελλάδα, η Ιταλία που πλήρωνε μέχρι τώρα το είκοσι τοις εκατό των Ευρωπαϊκών εισφορών, η Ιρλανδία που μέχρι χτες ήταν το διεθνές παράδειγμα των ρυθμών ανάπτυξης, η Ισπανία, η Πορτογαλία, όλοι άχρηστοι και μόνοι άξιοι οι Γερμανοί?
Φωνάζουν σήμερα οτι η Ελλάδα πρέπει να φύγει από το Ευρώ, ακόμα και πως ήταν λάθος να μας κάνουν παρέα, όμως η "Δήλος" της συμμαχίας βρίσκεται επί Γερμανικού εδάφους και αισθάνομαι πως στην πραγματικότητα δε θέλουν εμάς εκτός ευρωζώνης αλλά το ταμείο τους. Η ευρωπαϊκή ένωση του Χέλμουντ Κόλ ήταν μια πολύ καλή ιδέα, η σημερινή ευρωπαϊκή ένωση κατάντησε εργαλείο κερδοσκοπίας. Μια ενδεχόμενη κατάρρευση του ευρώ, όπως συζητείται έντονα αυτές τις μέρες, θα ευνοούσε σίγουρα και πάλι τη Γερμανική οικονομία η οποία θα έβγαινε ανταγωνιστική στις περιβόητες αγορές με ισχυρό μάρκο περίπου στο 0,70 του δολαρίου. Κατάρρευση του ευρώ τη στιγμή που η ευρωπαϊκή ένωση δεν έχει οφειλές έναντι τρίτων. Όμως μεταξύ εταίρων, η συμμετοχή στα κέρδη χωρίς συμμετοχή στις ζημιές, σε όρους εμπορικού δικαίου ονομάζεται λεόντιος εταιρία κυρία Μέρκελ και είναι έγκλημα. Όσο αρνείστε πεισματικά τη στήριξη των χωρών της ευρωζώνης που το έχουν ανάγκη συντηρείτε αυτό το έγκλημα.
Ναι στην Ελλάδα υπάρχει διαφθορά και τα χρέη της χώρας είναι σήμερα τεράστια, όμως αν υπήρχε άγνοια για το μαύρο πολιτικό χρήμα υπήρχε και για τους διεθνείς τοκογλύφους? Τι έκανε μέχρι σήμερα η ενωμένη ευρώπη για να προστατευθεί απ' αυτούς? Τι έκανε για να μη φτάσουν χώρες μέλη της σε κυβερνήσεις εθνικής συνεργασίας, εθνικής σωτηρίας ή εθνικής κενότητας. Η κυρία Μέρκελ το γνωρίζει καλά το θέμα γιατί από μια τέτοια κυβέρνηση προέρχεται.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή χρωστάει, αλλά σε ποιούς? Σε φίλους και εταίρους ή σε διεθνείς κερδοσκόπους? Ποιός είναι ο ισολογισμός των δανείων και των χρημάτων που έχουμε πληρώσει στις "αγορές" τα τελευταία χρόνια? Κι αν η ευρωπαϊκή ένωση δεν μπορεί η δε θέλει να επωμιστεί τα βάρη μας τι θα μπορούσε να κάνει για να προστατευθεί από το παγκόσμιο καζίνο?
Η διαφθορά όμως δεν είναι Ελληνικό ιδίωμα και δεν αφορά μόνο τις χώρες που διασύρονται σήμερα ως μαύρα πρόβατα. Όπως λέει κι ο φίλος μου ο Διονύσης τα καλύτερα κοινωνικά στοιχεία χάθηκαν κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στα πεδία των μαχών και των διωγμών. Απέμειναν πίσω οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες αλώβητοι να αναπαράγουν το είδος τους επιλέγοντας ανενόχλητοι τις οραιότερες γκόμενες. Εθνοκάθαρση δεν έγινε σε καμία χώρα της ευρώπης.
Αν και οι "εθνικές συμφιλιώσεις" οφείλονται σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή κατάσταση ένα σύνθημα του τύπου "Βάρκιζα τέλος" δε θα έφερνε αποτέλεσμα, είναι πλέον αργά για κάτι τέτοιο. Σήμερα οι ισολογισμοί κάποιων εταιρειών συναγωνίζονται τους προϋπολογισμούς κάποιων κρατών, ακόμα και μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση, και δε θα εκπλαγώ αν δω χώρες να δανείζονται από εταιρείες. Το θέμα όμως είναι πως οι εταιρείες όταν δε μπορούν να αντλήσουν κέρδη από τις αγορές τα αντλούν από τους πολέμους, "ρυθμίζοντας" ταυτόχρονα και την αναλογία των πληθυσμών σε δοσίλογους και μαυραγορίτες που ανατροφοδοτούν τα διεφθαρμένα πολιτικά συστήματα και τα καρτέλ.
Ζούμε την εποχή της εταιρειοκρατείας σε όρους μαφίας όπως την περιέγραψε ο John Perkins και το δόγμα του σοκ εκ μέρους των κυβερνήσεων όπως το περιγράφει η Naomi Klein.
Επιτέλους ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ποιές είναι οι εταιρείες και ποιές οι κυβερνήσεις? Κι αν ο ρόλος των εταιρειών είναι το κέρδος, ποιός είναι ο ρόλος των κυβερνήσεων και ποιός είναι ο δικός μας ρόλος έναντι των κυβερνήσεων αυτών?
Ενδεχομένως κάποιοι ευρωπαίοι, ή μη, πολίτες να κολακεύονται από τις επιθέσεις μίσους που δέχονται χώρες "χαμένες" στο παιχνίδι όπως η Ελλάδα όμως η πολιτική του μίσους δεν οδηγεί πουθενά. Ενδεχομένως να κολακεύονται και από τα κέρδη των εταιρειών των χωρών τους που προέρχονται από την τσέπη ανθρώπων σαν εμένα που ζω στην Ελλάδα όμως οι εταιρείες δεν έχουν πατρίδα. Οι κυβερνήσεις μας μας πρόδοσαν, όχι μόνο εμάς που αισθανόμαστε χαμένοι, αλλά και όσους αισθάνονται κερδισμένοι. Σ' αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν νικητές. Οι κερδοσκόποι δεν γνωρίζουν όρια, είναι ικανοί να σφάξουν την αγελάδα για λίγο κρέας αδιαφορόντας για το αυριανό γάλα. Άλλωστε αυτοί δεν πίνουν γάλα.
Οι κυβερνήσεις μας μας πρόδοσαν γιατί δουλειά τους ήταν να θέσουν τα όρια κι όχι να διευκολύνουν αυτούς που δε τα γνωρίζουν.
Όμως αν οι μαυραγορίτες κρατούν καλά, οι απανταχού δοσίλογοι πατούν σε ιδέες και επιχειρήματα που δεν πείθουν πια κανένα. Κατάφεραν να μολύνουν το σύνολο του πολιτικού κόσμου σε τέτοιο βαθμό που πλέον δε μπορούν να κρυφτούν ανάμεσσά του. Αποκαλύφθηκαν και εξέθεσαν και τους διπλανούς τους. Είναι καιρός να τους γυρίσουμε την πλάτη και να αναδείξουμε νέες ιδέες και νέα πρόσωπα.