Χριστίνα Κοττώρη, Ρόζα Μινακούλη και Πέτρος Κουτσούμπας
Παρέμβαση στο Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων Πράσινων (Αθήνα 17/12/11) 
Για το πράσινο κίνημα της πολιτικής οικολογίας η κατάσταση είναι πάρα πολύ διαφορετική από αυτήν που αντιμετώπιζε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Για όλο το πράσινο κίνημα της Ευρώπης και πολύ περισσότερο για την Ελλάδα, όπου αυτή τη στιγμή είναι ένα από τα κέντρα της κοινωνικής σύγκρουσης, τα καθήκοντα δεν μπορούν παρά να είναι πάρα πολύ διαφορετικά απ’ότι ήταν το αμέσως προηγούμενο διάστημα. Αν το αμέσως προηγούμενο διάστημα τα καθήκοντα του πράσινου κινήματος του ΕΠΚ ήταν καθαρά κοινοβουλευτικά, δηλαδή  πιστεύανε ότι μπορούνε να εκφράσουνε τις οικολογικές και περιβαλλοντολογικές ανησυχίες των κινημάτων μέσα από την άσκηση πολιτικής εξουσίας, μέσα από κυβερνήσεις θεσμικές και διαρθρωτικές αλλαγές, μέσα από νόμους και κατακτήσεις, αυτή τη στιγμή  βλέπουμε ότι όλο αυτό το πολιτικό σύστημα είναι αδύνατον να επηρεαστεί ακόμα και από τους επαγγελματίες πολιτικούς, ακόμα και από κυβερνήσεις ολόκληρες, ακόμα και από ολόκληρη την κοινοβουλευτική διαδικασία.
Φαίνεται καθαρά ότι αν θέλουμε να υποστηρίξουμε τα αιτήματα της πολιτικής οικολογίας όπου με κύρια αιχμή την υπεράσπιση της μητέρας γης, την βιωσιμότητα και την βιοποικιλότητα , πρέπει να  δούμε πώς αυτό το διακύβευμα, που πάντα υποστηρίζαμε, μπορεί να εφαρμοστεί στους σύγχρονους καιρούς. Η διαπίστωση είναι μία: Οποιαδήποτε πολιτική παρουσία μέσα στο κοινοβούλιο, μέσα στις επιτροπές , μέσα στους δήμους και τα δημοτικά συμβούλια, μέσα σε όλα τα θεσμοθετημένα όργανα του κράτους, μα οποιαδήποτε παρουσία, όσο ριζοσπαστική πολιτική και να υποστηρίζει ή να κάνει, είναι αδύνατον να επιφέρει την παραμικρή αλλαγή αυτή τη στιγμή.
Κλασικό παράδειγμα είναι οι μικρές αλλαγές που πήγε να κάνει ο ΓΑΠ στο νόμο περί ναρκωτικών όπου τελικά δεν πέρασε απολύτως τίποτα. Κλασική αλλαγή που πήγε να κάνει η Μπιρμπίλη στο ΥΠΕΚΑ και στο τέλος δεν έμεινε τίποτα. Δηλαδή δεν μπορείς αυτή τη στιγμή με οποιαδήποτε συμμαχία, ακόμα και αν προς στιγμήν περάσεις κάποια μέτρα , δεν μπορείς να κάνεις αυτήν την πολιτική χωρίς ένα πράγμα. Τη γνώση του λαού πάνω σε αυτό που θέλεις να κάνεις και την ενεργή του συμμετοχή.  Αν αυτό το πράγμα δεν ίσχυε στις κοινωνίες του εφησυχασμένου δυτικού κόσμου και οι ΟΠ, ήταν κυρίως άνθρωποι του μεσαίου χώρου ευκατάστατοι, οι οποίοι θα  μπορούσαν να έχουν χρόνο για να σκεφτούν αυτή την ευαισθησία και να την εφαρμόσουνε,  αυτή τη στιγμή όμως  αυτό το πράγμα έχει αλλάξει εντελώς. Για να μπορέσεις να το υπερασπίσεις πρέπει οπωσδήποτε να στηριχτείς στην κοινωνία των πολιτών. Άρα απαραίτητο πολιτικό καθήκον σήμερα για το πράσινο κίνημα είναι η μεγαλύτερη δυνατή αυτοοργάνωση της κοινωνίας προς αυτήν την κατεύθυνση.
Στην κατεύθυνση δηλαδή του σεβασμού της μητέρας γης, της βιοποικιλότητας και της κοινωνικής βιωσιμότητας. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν αυτή τη στιγμή με καμία κοινοβουλευτική παρουσία και μόνο. Οτιδήποτε και να πεις μέσα στο κοινοβούλιο θα είσαι άλλος ένας αριστερός που θα φωνάζει. Οποιεσδήποτε συμμαχίες, οποιεσδήποτε διακυβερνήσεις και να κάνεις, οτιδήποτε νόμους και να μπορέσεις μέσα από μια διακυβέρνηση να περάσεις, σε περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο δεν θα εφαρμοστούν καν γιατί κανείς δεν ρωτάει πλέον την πολιτική εξουσία. Τα οικονομικά συμφέροντα μεταφράζονται αυτοβούλως. Αυτή τη στιγμή  το ελληνικό πολιτικό σύστημα, η ελληνική μεταπολιτευτική δημοκρατία έχει φάει τα ψωμιά της, έχει καταρρεύσει. Δεν μπορούμε εμείς να επιμένουμε εκεί που οι άλλοι καταρρεύσανε.
Δε μπορεί εμείς να είμαστε η τιμή της αστικής δημοκρατίας, διότι αυτό το επιχειρούν άλλα κόμματα. και μπορούν να το κάνουν και καλύτερα από εμάς. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι τα αιτήματά μας να τα κάνουμε κτήμα της κοινωνίας των πολιτών και να δημιουργήσουμε και να στηρίξουμε τα δίκτυα αυτά της αυτοοργανωμένης κοινωνίας. Δεν είμαστε πλέον  η πολιτική έκφραση των κινημάτων και για αυτό πρέπει να δουλέψουμε μέσα στα κινήματα και να δουλέψουμε σαν κόμμα όχι με την έννοια που δουλεύει η αριστερά, που κατεβάζει δηλαδή  γραμμή και προσπαθεί να υποκαταστήσει ή να ελέγξει τα κινήματα, αλλά να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο Να δημιουργήσουμε τα κινήματα εκεί που δεν υπάρχουνε , να τα ξαναφτιάξουμε και να τα βοηθήσουμε με την παρουσία μας ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν αυτόβουλα και αυτοδύναμα. Να είμαστε οι εγγυητές της αυτοδυναμίας, της αυτονομίας και της αυτοοργάνωσης των κινημάτων Και αυτό με τέτοιο τρόπο ώστε ποτέ κανείς να μην μπορεί να μας κατηγορήσει ότι είμαστε καπέλο. Να μην παρουσιαζόμαστε στα κινήματα ως ΟΠ γιατί δεν θέλουμε να περάσουμε γραμμή των ΟΠ.
Θέλουμε όμως οι ΟΠ να συγκροτήσουν αυτά τα κινήματα και να βοηθήσουνε στον συντονισμό και στη διάδοση των μηνυμάτων και των πρακτικών τους, για να αποκτήσουν μεγαλύτερο λόγο. Γιατί ούτως ή άλλως τα κινήματα αυτά θα δημιουργηθούν, όπως και το βλέπουμε. Το ζήτημα είναι αν θα πετύχουν, και εκεί οι ΟΠ θα πρέπει να παίξουν καταλυτικό ρόλο. Αυτός είναι ο απαραίτητος λόγος και η προϋπόθεση για να στηθεί σήμερα οικολογική πολιτική εμπνευσμένη από τις αξίες και τα οράματα που δημιούργησαν τα πράσινα κινήματα 40 χρόνια πριν, με μία ξεκάθαρη και πρακτική αντίληψη της σημερινής πραγματικότητας και των κοινωνικών αναγκών.

Καταθέτουμε λοιπόν 3 άξονες, πράγματα πρακτικά που θα συνεισφέρουν αποτελεσματικά προς αυτή την κατεύθυνση.

-          ΣΙΤΙΣΗ. Να φτάσει η τροφή στον κάθε ανήμπορο ο οποίος τη στερείται. Κυρίως σε ηλικιωμένους, αρρώστους παιδιά και μετανάστες. Είναι τελείως απολιτικό να αγνοούμε τον πεινασμένο γιατί το να αγνοείς τον πεινασμένο σημαίνει ότι είσαι χορτάτος. Και εμείς, τουλάχιστον ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από εμάς, δεν είμαστε χορτάτοι άρα δεν αγνοούμε τον πεινασμένο. Άρα λοιπόν έχουμε άμεσα καθήκοντα να πάρουμε μέτρα ενάντια στην φτώχεια τα οποία να περιλαμβάνουν καταρχήν :
Όχι ενέργειες που έχουνε σκοπό μόνο, να δείξουμε ότι ενδιαφερόμαστε. Δεν μας ενδιαφέρει το θέαμα, μας ενδιαφέρει να διαφαινόμαστε. Απ΄ αυτή την ηθική θα εξαρτηθεί και το κατά πόσο θα μπορούμε να είμαστε εγγυητές αυτών των κινημάτων. Αν κάνουμε εκδηλώσεις για να δείξουμε ότι οι ΟΠ ενδιαφέρονται ή θεαματικές ενέργειες για να χαρίσουμε κάποια λεφτά εδώ ή εκεί αυτά είναι καθαρά για θέαμα και τα κάνουν και άλλα κόμματα. Φαγητό μοιράζεται αυτή τη στιγμή από αρκετό κόσμο όπως ΜΚΟ, εκκλησία, διάφορους αναρχικούς αυτόνομους χώρους και διάφορους Δήμους.
Πρέπει εμείς σαν κόμμα να διερευνήσουμε και να καταγράψουμε πόσες από αυτές τις κινήσεις τηρούν τα κριτήρια της εντιμότητας, της αξιοπρέπειας και της ανιδιοτέλειας και όσοι τα τηρούν θα πρέπει να ενισχυθούν από μας στο μέγιστο βαθμό, τόσο μέσα από τις πολιτικές όσο και από τις πρακτικές μας (π.χ. ενεργοποίηση των μελών, φίλων κτλ. για την συνεχή υποστήριξη των κινήσεων αυτών με υλικό τρόπο, εθελοντική συμμετοχή, δικτύωση κ.α. ). Θα πρέπει ακόμη να δούμε πού δεν υπάρχουν τέτοια δίκτυα έτσι ώστε να συμβάλλουμε στο να δημιουργηθούν και πώς όλοι αυτοί θα αποκτήσουν έναν συντονισμό, μια σχέση με εμάς και ένα κοινό όφελος. Επίσης θα μπορούσαμε να ενισχύσουμε τις κινήσεις αυτές με την διαμεσολάβηση μεταξύ δράσεων σίτισης και παραγωγών ή παραγωγικών αγροτικών συνεταιρισμών γνωστοποιώντας την ηθική και πραγματική ανάγκη δράσης και ενσωματώνοντας τους στην συνολική προσπάθεια. Αυτό θα είναι το πολιτικό μας καθήκον. Και σε αντιπαράθεση όσων ισχυριστούν πως αυτό είναι φιλανθρωπία η απάντηση είναι πως η καλή οργάνωση της φιλανθρωπίας είναι πολιτική. Καθώς όλοι ξέρουμε πως η φιλανθρωπία συνήθως δεν ασκείται για καλούς σκοπούς, αλλά για να εδραιώσει κάποιος την εξουσία του πάνω στους φτωχούς ή για αυτοπροβολή. Στο βαθμό όμως, που κάποιος δημιουργεί ένα δίκτυο το οποίο υποστηρίζει τους φτωχούς από την ίδια την κοινωνία, αυτό είναι πολιτική πράξη. Μια ξεκάθαρη πολιτική πράξη με αναγνώριση, αφού οι αξίες και οι λειτουργιές της είναι άμεσα προσβάσιμες από όλους προς όλους,  δημιουργεί ωρίμανση της κοινωνίας, καθώς και τα αναγκαία μέτωπα κοινωνικής αλληλεγγύης.

-          ΣΤΕΓΑΣΗ. Το βασικό πρόβλημα για την στέγαση, τόσο ανθρώπων που έχουν άμεση ανάγκη και βρίσκονται αυτή την στιγμή στον δρόμο, όσο και των κοινωνικών πρωτοβουλιών που θέλουν με θεσμικό ή μη τρόπο να βοηθήσουν, είναι η μη ορθολογική χρήση και αξιοποίηση των ήδη υπαρχόντων άδειων κτιρίων. Θα έδινε όμως μια εντελώς διαφορετική δυναμική και δυνατότητα αν υπήρχε μια ενδελεχής χαρτογράφηση για όλα τα αξιοποιήσιμα άδεια κτίρια, τις προϋποθέσεις για την άμεση χρήση τους, αλλά και το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Άρα, για την άμεση καταπολέμηση του προβλήματος της στέγασης οι Ο.Π. θα πρέπει να κάνουν μία πλήρης καταγραφή και δημοσιοποίηση των στοιχείων των άδειων δημόσιων – δημοτικών κτλ κτιρίων με σκοπό την χρήση τους από τα μέτωπα κοινωνικής αλληλεγγύης τόσο για στέγαση, κοινωνικά ιατρεία, κέντρα σίτισης, αποθηκευτικούς χώρους ,δημιουργία συλλογικών κουζινών, αλλά και κοινωνικούς χώρους που θα χρησιμοποιηθούν άμεσα ως κέντρα καταναλωτικών συνεταιρισμών γειτονιάς, χώροι λαϊκών συνελεύσεων, ανοικτών σχολείων και πολιτισμού από τα κινήματα που υπάρχουν ή δημιουργούνται.
Για τον σκοπό αυτό και την διάδοση αυτής της σημαντικότατης πληροφορίας, θα πρέπει να γίνει μια άμεση δημιουργία ισοτόπου με τις πληροφορίες αυτές αλλά και το κάλεσμα προς την κοινωνία για τον περαιτέρω εμπλουτισμό του, με πληροφορίες για ανοικτούς χώρους-εκτάσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την δημιουργία κοινοτικών κήπων, σεμιναρίων οικολογικών πρακτικών (οικιακή κομποστοποιήση, αστική και φυσική καλλιέργεια, περμακουλτουρα, κατασκευές), χαριστικά παζάρια, οικογιορτές, πολιτιστικά δρώμενα, και γενικά ότι μπορεί να προωθήσει την επαναοικιοποίηση του δημόσιου χώρου και η πλήρης στήριξή τους σε νομικό και πρακτικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο τεχνογνωσίας από τους Ο.Π.
Βεβαίως το πρωταρχικό πρόβλημα για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι να καλλιεργηθεί γη, να παραχθεί όσο το δυνατόν περισσότερη τροφή ,να απασχοληθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι και να γίνει μία προσπάθεια να διατεθεί η παραγωγή στην υπόλοιπη κοινωνία με βάση την αμοιβαιότητα και την εντιμότητα.  Διότι υφίσταται αυτή τη στιγμή  το παράδοξο φαινόμενο η παραγωγή να καθίζει και να σαπίζει στις καλλιέργειες και να υπάρχει κόσμος στην πόλη να μην έχει να φάει. Θα πρέπει να ρίξουμε όλο το βάρος όχι μόνο στην καλλιέργεια της γης αλλά και στην προσπάθεια αυτή η τροφή να φτάνει στην πόλη. Και ακριβώς επειδή όλο αυτό το παράδοξο υφίσταται λόγω του υπάρχοντος νομικού και θεσμικού πλαισίου, γι αυτό όλη αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να γίνει μέσα από την εναλλακτική οικονομία. Καλώς ή κακώς τη σημερινή περίοδο η εναλλακτική οικονομία είναι η μόνη η οποία αντιπαλεύει την ύφεση. Άρα λοιπόν εμείς πρέπει να προστατέψουμε με νύχια και με δόντια την εναλλακτική οικονομία. Ειδικά στον τομέα της γεωργίας. Όλα αυτά τα δίκτυα λοιπόν που θα δημιουργηθούν, δίκτυα παραγωγών καταναλωτών, θα πρέπει να έχουνε άμεση σχέση με τα μέτωπα κοινωνικής αλληλεγγύης , να προχωρήσουμε το συντομότερο στην κατάργηση των ήδη υπαρχόντων αγροτικών συνεταιρισμών, που είναι η κατάντια του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος  που εξόντωσε την ύπαιθρο, και  να χτίσουμε καινούριους αγροτικούς συνεταιρισμούς που θα έχουν απευθείας σχέσεις παραγωγού καταναλωτή.


-          ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ. Θα πρέπει γι αυτό σαν ΟΠ αξιοποιώντας την χρηματοδότηση του ΠΙ να κάνουμε σεμινάρια επιμόρφωσης για το πώς δημιουργούνται και λειτουργούν αγροτικοί-καταναλωτικοί συνεταιρισμοί,  την οργάνωση ανοικτών σεμιναρίων, τη δημιουργία εναλλακτικών σχολείων, τη δημιουργία δικτύων χωρίς την χρήση νομίσματος, τις αστικές, φυσικές και εναλλακτικές καλλιέργειες,  την αυτοδιαχείριση της ενέργειας και της υγείας, τη φυσική δόμηση, για το πώς μπορεί να γίνει η αποκέντρωση σε πρακτικό επίπεδο.  Να γίνουν όμως αυτά τα σεμινάρια όχι για να βγάλουμε όφελος σαν Πράσινοι μικροπολιτικά για να μας ψηφίσουνε, αλλά για να ενισχύσουμε τις προσπάθειες αυτομόρφωσης των κινημάτων. Για την πραγματική εκπαίδευση και το διαμοιρασμό της γνώσης προς την κοινωνία.

Να ξαναβρούμε τις ρίζες μας, να ξανακατέβουμε στα κινήματα που δημιουργήσανε το πολιτικό χώρο της οικολογίας, να ξαναπάρουμε απαντήσεις από την ίδια τη ζωή.


Κοττώρη Χριστίνα, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου Ο-Π
Μηνακούλη Ρόζα, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου Ο-Π
Κουτσούμπας Πέτρος, αναπλ. μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου Ο-Π